چگونه می توان کارگردانی کرد؟

چگونه می توان کارگردانی کرد؟

"با وجود پیچیدگی دوربین فیلمبرداری به عنوان یک وسیله فنی و دانش تخصصی لازم برای به کارگیری آن ، فیلمساز فقط باید آن را یک مکانیسم ثبت به حساب آورد . درست مانند قلم یا ماشین تحریر برای نویسنده. برای کنترل دوربین فیلمبرداری فقط یک گروه متخصص لازم است. آنچه برای فیلمساز اهمیت دارد ، همانا توانایی کنترل مفاهیم است."

آنچه در بالا خواندید مخرب ترین بخش است از کتاب "چگونه کارگردانی کنیم" نوشته : دانیل آریخن – ترجمه : عباس اکبری – فصل دوم – اهمیت تدوین موازی

حالا بیایید فرض کنیم سناریست شما در برگه شماره یک سناریو ، روی خط راهنما و در آخرین بخش اندازه نمای و زاویه دوربین نسبت به خط افق را چنین نوشته :

1-روز-خارجی-خیابان-دوچرخه سوار پیر-FS-MS-PAN - LS

خیابانی خلوت درLS...دوچرخه سوار پیری را می بینیم که از دور به ما هن هن کنان نزدیک می شود. زمانی که در FS کادر ما قرار می گیرد با او PAN می کنیم. دوچرخه سوار پیر در MS از کادر خارج می شود.

1-خب برای کارگردانی این پلان می توان از یک لنز زوم استفاده کرد. مثلا ابتدا دوچرخه سوار را درLS  با لنز 24 ببینیم . سپس به محض اینکه دو چرخه سوار به FS کادر رسید فیلمبردار در حال پن با او زوم کند ( مثلا تا 50 ) تا  در نهایت بتوانیم شخصیت را هنگامی که دارد از کادر خارج می شود درMS   ببینیم.

2-می توان از یک لنز فیکس مثلا35  استفاده کرد . در اینصورت این  بازیگر است که  در کادر با لنز 35 به ما نزدیک می شود. دوربین با او پن می کند و در نهایت باز هم شخصیت در MS از کادر بیرون می رود.

پرسش: آیا در هردو پلان یک اتفاق یکسان  رخ میدهد؟

اگر فقط  ملاک را زیبایی شناسی لنز و  کادر ناشی از آن فرض کنیم ، بین دو پلان فرضی تفاوت بصری از زمین تا آسمان است.

1-در اولی پرسپکتیو لنز 24 دینامیزم  بصری بیشتری را به خیابان میدهد . لنز زوم است. بنابراین به هنگام پن و زوم تا رسیدن به شخصیت در MS پرسپکتیو خیابان رو به کم شدن می گذارد و عمق back ground  در MS کاهش می یابد ( وضوح چندانی ندارد) f – stop لنز زوم بالا است بنابراین به مقدار نور بیشتری برای expose پلان نیاز داریم و این مسئله روی ساعت فیلمبرداری  اثر مستقیم می گذارد و...

2- در دومی دینامیزم بصری خیابان نسبت به اولی کمتر است.( شماره لنز 35 است).لنز فیکس است. بنابراین به هنگام پن دوربین با شخصیت ، پرسپکتیو خیابان نیز شروع به چرخش می کند. ( یعنی خطوط بصری عمودی در کادر همراه با دوربین می چرخند). در MS پرسپکتیو پلان تغییری نمی کند زیرا لنز تغییر نکرده است در نتیجه عمق back ground وجود دارد ( واضح است)...فوکوس کشیدنی نیز در کار نیست.

این تنها بخش کوچکی از تفاوت بصری است که کارگردان انتخاب کرده است. طبیعی است که رنگ و بافت خیابان و شخصیت دوچرخه سوار تحت تاثیر دو لنز متفاوت تاثیر روانی کاملا متفاوتی را روی بیننده خواهد گذاشت.

در سنت فیلمسازی ، فیلمسازحرفه ای به کسی گفته می شود که به تمام اصول و قواعد فنی و زیبایی شناسانه ای که  پیکره اصلی سینما را به لحاظ ساختمانی و ساختاری شکل میدهند یعنی همانا هنرهای ششگانه آگاه است .همچنین او به کار با همه آن  محصولات صنعتی که در این حرفه ، ابزار کارش  محسوب می شوند عادت دارد .

اگر فیلمسازی نتواند دوربین خود را کنترل کند  چگونه می تواند مفاهیمی را که قرار است همان دوربین به بیننده انتقال دهد  کنترل کند؟